آزمایشگاه دندانسازی یا لابراتوار دندانسازی ساخت پروتزهای دندانی، جایی است که انواع پروتزهای دندانی ویژهٔ هر بیمار به سفارش دندان‌پزشکان ساخته می‌شود. انواع پروتزهای دندانی شامل روکش، دندان مصنوعی و غیره است. تکنیسین‌های دندانسازی، با توجه به درخواست دندانپزشک مبنی بر چگونگی ساخت، اقدام به ساختِ انواع پروتزها می‌کنند. این تولیدات، هم شامل قطعات دندان‌مانند و هم شامل قطعات درمانی مثل ارتودنسی می‌شود. در واقع، دندانسازها که در لابراتوارهای دندانسازی فعالیت دارند، یک عضو از تیم دندانپزشکی محسوب می‌شوند که با همکاری یکدیگر به بازسازی دندان‌های ازدست‌رفته یا اصلاح دندان‌های آسیب‌دیده می‌پردازند.
دندانپزشک، قالب را پس از ضدعفونی به لابراتوار ارسال و دندانساز، با توجه به طرح درمانِ مربوط، اقدام به ساختِ پروتز موردنظر می‌کند؛ در این میان، ممکن است چند بار کار توسط دندان‌پزشکِ مربوط بررسی و چک شود تا کاملاً مناسب با شرایط دهانیِ بیمار باشد؛ پس از آن، کار نهایی برای دندانپزشک ارسال و توسط دندانپزشک به بیمار تحویل داده خواهد شد.
دندانساز کیست؟
دندانسازی از مشاغل زیر‌شاخه گروه علوم پزشکی است و در‌واقع حرفه‌ای است که در کنار حرفه دندانپزشکی وظیفه ارائه خدمات بهداشتی و درمانی را به دسته‌ای از بیماران دندانپزشکی بر عهده دارد.
وظیفه و شغل یک دندانساز بدین‌ترتیب است که پس‌از‌اینکه دندانپزشک از بیمار قالب‌گیری کرد و این قالب را برای لابراتوار ارسال نمود دندانساز بایستی براساس طرح درمان و نظر دندانپزشک، پروتز دندانی مناسب برای بیمار را تهیه نماید. با توجه به این توضیحات یک دندانساز و یا لابراتوار دندانسازی بـه‌هیچ وجه حق پذیرش مستقیم بیمار (از قبیل پذیرش بیمار، معاینه، امتحان پروتز، تطبیق رنگ دندان‌ها، قالب‌گیری و… ) را ندارد.
جهت یادگیری رشته دندانسازی، هم می‌توان رشته تکنسین پروتزهای دندانی را در دانشگاه دنبال کرد و هم اینکه می‌توان به‌صورت تجربی اقدام به یادگیری این حرفه کرد. باید توجه داشت که از لحاظ قانونی مجوز تاسیس “لابراتوار دندانسازی” فقط به دارندگان مدرک دانشگاهی پروتزهای دندانی داده می‌شود.
تمامی کلینیک‌ها برای ساخت پروتزهای دندانی نیاز به همکاری به دندانساز یا لابراتوارهای دندانسازی دارند.
تأسیس لابراتوار دندانسازی در ایران
تأسیس لابراتوار در ایران منوط به داشتن مدرک کاردانی یا کارشناسی (۱۳۴ واحد) در رشتهٔ «ساخت پروتزهای دندانی» است. در این دوره‌های دوساله یا چهارساله، دانشجویان واحدهای مربوط به آناتومی دندان‌ها، بهداشت و کنترل عفونت، آشنایی با مواد دندانی، چگونگی ساخت قطعات دندانی و درمانی (نظری و عملی)، تعدادی واحد برای آشنایی با کسب‌وکار، و نیز تعدادی دروس عمومی را می‌گذرانند و آمادهٔ ورود به بازار کار می‌شوند. از لحاظ قانونی، مجوز تأسیس «لابراتوار دندانسازی» فقط به دارندگان مدرک دانشگاهیِ پروتزهای دندانی اعطا می‌شود.
بازار کار دندانسازی
در حال حاضر تعداد افراد بیکار فارغ‌التحصیل در این رشته بسیار کم است. همه فارغ التحصیلان این رشته پس از اخذ مدرک می‌توانند در لابراتوارهای دندانی مشغول به کار شوند ویا به صورت مستقل اقدام به تأسیس لابراتوار با مجوز وزارت بهداشت و درمان و آموزش پزشکی نمایند.
خدمات بهترین دندانسازی
ساخت انواع دندان مصنوعی همراه با لثه نرم بصورت تخصصی
پولیش دست دندان های قدیمی
پروتز های انعطاف پذیر
ساخت انواع دندان های نشکن
طراحی و ساخت انواع کروم کبالت
تفاوت دندانپزشکی و دندانسازی در چیست؟
حفظ دندان‌ها و رعایت اصول مراقبتی از جمله کارهای بسیار مهمی ست که یک دندانپزشک به آن مشغول بوده و با توجه به آموخته‌های خود سعی می‌کند بهترین خدمات را به بیماران ارائه دهد.
دندانپزشکی و دندانسازی هر دو از زیر شاخه‌های علوم پزشکی هستن ولی تفاوت‌های فراوانی با یکدیگر دارند.
برای کار کردن در حرفه‌‌ی دندانسازی ابتدا باید با لابراتور دندانسازی و کار در آن آشنا شد و بر امور کلی دندانسازی احاطه پیدا کرد.
پروتز ثابت
- پروتز ثابت متکی بر ایمپلنت
- پروتز ثابت متکی بر دندان
پروتز ثابت به وسیله چسب مخصوص یا پیچ به دندان یا ایمپلنت وصل می‌شود و فقط دندانپزشک شما هست که می‌تواند ان را جابجا و یا از دهان شما خارج کند. و موادی که برای تولید این پروتز ها استفاده می شوند، روکش سرامیک وصل شده به فلز (PFM) یا روکش سرامیک فشرده یا دی اکسید زیرکونیوم می باشد.
پروتز متحرک
بیمارانی که از پروتزهای متحرک استفاده می کنند شاید در روزهای اول احساس راحتی نداشته باشند که با مرور زمان همه چیز برای بیمار طبیعی و عادی می شد. همچنین بیمارانی که پروتز متحرک استفاده می کنند باید توجه داشته باشند که مکن است استخوان فک به مرور زمان تحلیل رود و باید هر ساله یکبار استخوان فک چک شود.
اگر بیمار همه دندان‌های خود را نکشیده باشد می‌توان از پروتز پارسیل استفاده کرد. پروتز پارسیل بر روی صفحه فلزی ساخته می‌شود و سپس با یک لایه پلاستیکی که همرنگ لثه‌ها می‌باشد سطح آن را می‌پوشانند.